LE MONT-BLANC

Ferðasaga - Gönguferð um Alpafjöllin sem endaði með ferð á Mt. Blanc. 21. - 29. júní 2008 

20/6

Rétt fyrir ellefu um kvöldið hitti ég göngufélagana í Leifsstöð. Þetta var fólk sem ég hafði aldrei hitt áður en þau þekktust. Þetta voru Stefnir, Jón Loftur og Sólveig. Klukkan 00:55 að Íslenskum tíma var svo flogið út. Þremur tímum og tveimur rómantískum gamanmyndum síðar komum við til Parísar. Ég hefði sennilega betur reynt að sofna heldur en að vera að horfa á þessa vitleysu.

 

21/6

Klukkan níu um morgun að frönskum tíma var flogið til Genf (sjö m.v. ísl. tíma). Þegar við komum þangað kom í ljós að farangurinn hafði orðið eftir í París. Við hittum leiðsögumanninn okkar hann Gregory Facon. Hann lét skutla okkur á bíl til Chamonix. Við fengum herbergi á hóteli sem var með jökulá í garðinum.  Það var mjög skemmtilegt útsýni úr herberginu, út um gluggann mátti sjá ána, hús og fjöll, en þakglugginn var eins og myndarammi með fjalli. Eftir að við vorum búin að koma okkur fyrir fengum við okkur að borða og svo var kíkt í búðir. Svo var ákveðið að taka siestu, enda sumir hálf svefnlitlir eftir flugið. Eftir það var kíkt á smá rölt og svo fundum við veitingastað þar sem við fengum okkur þriggja rétta máltíð. Lax - Önd - Ostur. Þetta kvöld virtist vera árshátíð bílskúrsbanda í bænum. Á hverju götuhorni mátti finna hljómsveitir sem spiluðu af mikilli innlifun. Strákarnir röltu með mér um bæinn til miðnættis en ég þurfti aðeins að kanna mannlífið betur. Ég rölti inn í hliðargötu þar sem var fullt af hljómsveitum og ungu fólki í miklu stuði. Klukkan 2 rölti ég heim á hótel, búinn að fá ágætis skammt af djammi í Chamonix.

 

22/6

Klukkan 8:30 var vaknað í morgunmat. Gregory kom rúmlega níu og fór yfir búnaðinn okkar. Það sem við tókum ekki með okkur var skilið eftir í geymslu á hótelinu. Gregory keyrði okkur í þorpið Le Tour þar sem við tókum tvo kláfa upp í Balme fjallaskarðið. Þaðan gengum við svo upp í fjallaskála sem kenndur er við Albert Fyrsta (2702m). Þegar við vorum búin að fá okkur að borða um tvöleitið fengum við okkur göngutúr á jökulinn ofan við skálann. Við æfðum okkur í að ganga í línu og fórum í nokkuð bratta snjóbrekku upp á tind sem endaði í skemmtilegu klettabrölti. Þessi tindur er 3100m hár. Ferðin til baka tók mun styttri tíma, því við gátum rennt okkur nánast alla leið að skálanum, sem var ekki leiðinlegt. Klukkan 18:15 var matur. Baunasúpa - Kjöt með makkarónum - Ostur. Fljótlega var farið að sofa því daginn eftir átti að vakna snemma.

 

23/6

Vaknað kl 6:30 og farið í morgunmat sem var nú svona frekar fátæklegur. Um sjöleitið var gengið af stað frá skálanum. Gengið var eftir jökli sem kenndur er við fjallið Turninn (le Tour). Skarðið er í 3280m hæð og hinum megin við það beið okkar brölt á turninn sjálfann (Aguille de Tour). Síðasti parturinn var farinn án brodda og axa enda bara klettar. Þegar við komum niður lá leiðin yfir Trient hásléttuna. Sú leið var frekar þreytandi vegna sjóbráðar. Loks komum við í Trient skálann (3170m) um eitt leittið, en sá skáli er í Sviss eins og stór hluti þessarar dagleiðar. Seinni partinn rölti ég upp í skarð ofan við skálann þar sem hægt er að komst í símasamband. Þar blasti við aldeilis fínt útsýni til Sviss. Kl 19 var kvöldmatur. Brauðsúpa - Spaghetti - Salat & ananas í eftirétt. Við forum svo komin í koju fyrir níu um kvöldið.

 

24/6

Vaknað kl 5:00 í morgunmat sem var bara fínn. Klukkutíma síðar var gengið af stað frá Trient skála. Það var orðið bjart og það hafði greinilega fryst um nóttina því auðveldara var að ganga en daginn áður. Gengið var eftir trient háslettunni í skarðið Fénetre du Saleina (3267m) og þaðan í Fênetre du Tour (3400m). Leiðin þangað var er nokkuð brött. Svo komum við aftur í Albert fyrsta og borðuðum þar einskonar hádegismat. Gengið var að Balme skarðinu og kláfurinn tekinn niður. Eftir smá skoðunarferð í Chamonix fengum við okkur að borða. Ég fann hjá mér þörf til að borða eitthvað skrítið svo ég pantaði mér 12 snigla. Alltaf gaman að prófa eitthvað nýtt.

 

25/6

Vaknaði kl 8:00 í morgunmat. Klukkan níu var búið að raða í pokana. FJljótlega kom svo Gregory með fötin okkar sem hann hafði tekið með sér heim og þvegið. Svo var rölt á lestarstöðina. Leiðin lá með lest upp til Montenvers (1909m). Til að komast niður á jökulinn þurfti að príla í járnstigum sem höfðu verið boltaðir í lóðrétt bergið. Á jöklinum var tekin broddaæfing og snarl. Gengið var eftir jöklinum uns við blasti stórgrýti. Þegar grjótið var búið þurfti að komast upp frá jöklinum. Þá tóku við u.þ.b. 150m af járnstigum, lóðrétt hækkun. Eftir það gengum við eftir frekar bröttum göngustíg. Á einum stað á leiðinni var lækur þar sem fínt var að fylla á flöskur, þvo hár og fara í fótabað. Loks blasti couvercle skálinn við okkur. Við tókum því rólega fram að kvöldmat sem var klukkan 7, súpa með osti og brauði - kjöt - ávestir og rjómi. Ekki slæmt. Allir komnir í koju kl níu.

 

26/6

Vaknað kl 6, morgunmatur kl hálf sjö. Svo var gengið af stað meðfram gróðri vaxinni fjallshlíð og góðum skammti af grjóti. Um hálf ellefi komum við í lítinn skála sem byggður er utan í klettum, en til að komast niður að honum þurfti að príla í stigum. Við fengum okkur hressingu hjá stelpunum í skálanum. Við stoppuðum þarna í þrjá tíma í góðum félagsskap og frábæru veðri. Gregory vildi ekkert vera að drífa sig af því hann var ekkert sérlega hrifinn af skálverðinum í Requin skála þar sem við ættluðum að gista næstu nótt. Til að halda áfram göngunni þurfti að taka fleiri stiga til að komast niður á jökulinn. Gengið var á ís undir tindinum Tacul. Reqin skálinn blasti við, en til að komast upp að honum þurfti að fikra sig upp bratta brekku, fyrst með stigum og keðjum en svo eftir stíg. Hitinn var mikill sem kostaði mikinn svita. Upp komumst við kl eitt eftir hádegi. Skálinn minnti á lítinn kastala. Skálavörðurinn var nokkurnveginn eins og Gregory hafði lýst, miðaldra kona sem hafði ótal reglur sem við áttum að fara eftir. Bakpokinn átti að vera á einum stað, öxin og klifurdótið á öðrum og skórnir á þeim þriðja. Hún talaði svo mikið að maður varð eiginlega þreyttari á að hlusta á hana heldur en eftir göngu dagsins. Karlinn hennar sagði fátt enda komst hann sjaldan að. Fram að mat var slakað á í sólinni. Klukkan sjö var kvöldmatur, en það var pasta einu sinni enn. Allt í lagi með það. Kl 9 rak kerlingin okkur í koju.

 

27/6

Rétt fyrir 5 heyrði ég Sólveigu spyrja hvað klukkan væri. Ég leit á úrið og hvíslaði á móti að hún væri 3. Ég fattaði hins vegar ekki að úrið var stillt á íslenskann tíma. Ég fékk litlar þakkir fyrir, þar sem hún taldi sig mega sofa tvo tíma í viðbót. Stuttu seinna birtist húsráðandi og kallaði á þísku að nú ættum við að vakna og fara á fætur. Klukkan var fimm. Þá var ekkert annað í stöðunni en að hlíða því. Eftir morgunmatinn var gengið af stað. Við þræddum okkur á milli jökulsprunga þegar við gengum upp Dalinn Hvíta (Vallée Blanche) . Veðrið var frekar kalt og þoka. Við gengum nokkuð rösklega til að halda á okkur hita. Á leiðinni sáum við fyrir ofan okkur kláf sem hægt er að taka frá Ítalíu til Cosmiques. Við komum í Midi fjallaskarðið (3532m), en þaðan er þægileg leið upp að Cosmiques skálanum (3613m). Tíminn telst nokkuð góður hjá okkur, en þessi dagleið var 4 tímar. Leiðsögumaðurinn fyrir toppadaginn kom nú til sögunnar. Hann hafði komið með kláf frá Ítalíu og heitir Marco. Í  Cosmiques tók við almenn rólegheit og reyndi fólk að leggja sig eitthvað til að hafa meiri orku daginn eftir.

 

28/6

Toppadagur.

Klukkan eitt var vaknað og farið á fætur eftir tveggja til þriggja tíma svefn. Við vorum með þeim seinustu úr morgunmat og voru því margir komnir af stað á undan okkur. Úti var ennþá myrkur, sem var kanski bara fínt svo við sæjum ekki hvað fyrsta brekkan var löng og brött. Allir smelltu á sig ennisljósum til að sjá fram fyrir tærnar á sér. Framundan var langur og hlykkjóttur ormur sem liðaðist upp brekkuna. Þetta voru ljós þeirra sem höfðu farið af stað á undan okkur. Hópnum var skipt í tvær línur. Í fyrri línunni voru Gregory, ég og Jón Loftur. Í seinni línunni voru Marco, Stefnir og Sólveig. Við tókum reyndar fram úr mörgum línum á leiðinni. Leiðin er kennd við hin þrjú Hvítu fjöll (les Trois Mont-Blanc) og lá úr Midi skarðinu, yfir öxl Mont Blanc du Tacul (4248m). Um fjögur leitið var orðið bjart. Það var mjög flott að sjá þegar sólin var að koma upp. Haldið var í gegnum Maudit skarðið og upp brattar brekkur Mont Maudit (4465m) , sem er tæknilega erfiðasti kaflinn.  Leiðsögumennirnir leiddu og græjuðu tryggingar. Þessi brekka var það brött að beita þurfti öxum og broddum við að klifra upp. Eftir þetta lá leiðin niður að Brenva skarði og þaðan í síðustu brekkuna upp á sjálfan toppinn Mt. Blanc (4808m). Ég var búinn að búa mig undir 15-20 stiga frost þennan dag, en mér til mikillar ánægju var veðrið bara mjög þægilegt bjart og smá frost. Tilfinningin að komast á toppinn var alveg mögnuð, ferðafélagarnir föðmuðust og tóku myndir af hvor öðrum og öðru sem fyrir augu bar. Úsýnið yfir Alpana var frábært. Ferðin upp á topp Mont Blanc frá Cosmiques skála tók sex tíma og 10 mínótur. 1300m hækkun. Þegar allir voru búnir að virða fyrir sér útsýnið, taka myndir, senda sms og hringja heima var rölt niður. Tekin var svokölluð Gouter leið. Okkar beið 2450m lækkun. Fyrst var genginn snjóhryggur. Við komum að klósetthúsi sem var búið til úr málmi svo það þurfti ekki einu sinni að fara úr broddunum. Svo fengum við nokkrar fínar snjóbrekkur það sem hægt var að renna sér á rassinum og fá fínt rennsli. Við komum við í tveimur skálum, í öðrum keypti ég mér kók sem var mjög hressandi. Á tímabili þurftum við að klöngrast niður kletta og urð sem var frekar þreytandi. Loks komum við svo niður í Chamonix eftir að hafa tekið lest sem virtist hafa verið þarna í óbreyttri mynd í að a.m.k. sl. 50 ár. Við komum niður um fimm leytið og þá var ekki slæmt að fá sér sveittan hamborgara og bjór. Um kvöldið fórum við út að borða með báðum leiðsögumönnunum. Ég þurfti að fá mér eitthvað skítið svo ég pantaði froskalappir. Það var mjög sérstakt, alltaf gaman að prófa eitthvað nýtt.

29/6

Eftir morgunmat tókum við taxa til Genf og flugum þaðan til Parísar. Samkvæmt áættlun áttum við að hafa þrjá tíma til að slóra á Charles de gaulle fluvellinum en tíminn fór mestmegnis í að koma sér milli staða á flugvellinum og biðraðir. ég get ekki sagt að þetta hafi gengið neitt mjög hratt fyrir sig þarna. Við lentum svo í Keflavík um miðjan dag eftir mjög vel heppnaða ferð.

 

 

Athugasemdir

[Sólveig Þórarinsdóttir (IP-tala skráð) 11.8.2008 kl. 10:54]

Sæll Eyþór, gaman að renna yfir textann hjá þér og rifja upp þessa mögnuðu ferð. Gangi þér vel í því brölti sem þú tekur þér næst fyrir hendur/fætur. Ps. ég er ekki enn komin með lyst á pöstum :) bkv.Sólveig